Help! Mijn koffer is bomvol
Door: Vivian Bekker
Blijf op de hoogte en volg Viev
20 Januari 2016 | Australië, Byron Bay
Lieve allemaal,
Begin januari was het dan zover; mijn oostkusttrip ging van start!
Het was een hele strijd om mijn kamer in Sydney leeg te ruimen, mijn koffer(s) in te pakken en afscheid te nemen van mijn huisgenoten. Dat was tenslotte het enige stabiele wat er nog van mijn verblijf in Sydney over was.
Met een volgepakte koffer (misschien iets te vol) en een backpack ging ik op weg naar Centraal Station om daar de Greyhound bus te pakken. Eenmaal aangekomen bij het station werd ik aangenaam verrast door mijn twee oudste huisgenoten (Aussie parents) die hun kind nog even wilde uitzwaaien voor haar grote trip. Ik nam de nachtbus van Sydney naar mijn eerste stop: Byron Bay. Die bracht mij in 12 uur naar het stadje 830km verder op.
Eenmaal in de bus gestapt zocht ik gelijk een plekje naast een meisje met een hippie achtige look. Zo wist ik in ieder geval zeker dat ik in Byron Bay terecht zou komen. Byron Bay is een klein en knus stadje aan de oostkust. Het is bekend vanwege de open cultuur, vele hippies en surfers. Heerlijk relaxte sfeer om even bij te komen van de lange reis.
In de bus naar het hostel ontmoette ik gelijk al twee meiden die ook alleen reisden.
Een meisje uit Duitsland en de ander kwam uit Engeland. Toen ik eenmaal mijn kamer binnenkwam zag ik dat ik de kamer maar met drie anderen hoefde te delen, wat een luxe. Het waren drie Amerikanen: een broer, zus en een vriend van de broer. Ik beleef zoveel plezier aan nieuwe mensen ontmoeten.
De standaard vragen zoals: Waar kom je vandaan? Hoelang ben je hier al? Waar ga je hierna heen? Ben je hier om te werken of gewoon reizen? vervelen nooit en vind ik elke keer weer interessant. Het leuke aan alleen reizen is, dat je zo veel mensen ontmoet. Je bent nooit alleen!
In die paar dagen dat ik in Byron Bay was, trok ik veel met het Engelse en het Duitse meisje op. We zijn samen naar het strand geweest, we hebben marktjes bezocht en we hebben gesurft. Ook zijn we 's ochtends vroeg (heel vroeg) naar de vuurtoren geweest om de zonsopgang te bekijken. Prachtig was dat! Zulk uitzicht krijg ik nooit weer. Niet alleen de zonsopgang maakte die plek bijzonder, het was ook nog eens het meest oostelijke punt van het Australische vaste land. Je zag de zee tot zo ver je kon kijken, tot zo ver je duizelig werd.
Een ding wat ook erg populair om te doen was in Byron Bay is kajakken met dolfijnen. Helaas voor ons was er alleen nog een plek vrij op de dag dat wij eigenlijk zouden vertrekken. Met het een en ander geregeld hebben we een bus later kunnen boeken zodat we alsnog de kajak in konden stappen om de dolfijnen te spotten! Dit gaf ons ook gelijk een goede reden om samen te reizen naar onze volgende bestemming.
Zonnebrand, zonnebril, veiligheidsvest, helm en go pro; check! Met een groep van 10 kajaks gingen we op weg naar de dolfijnen. Het begin leek lastig omdat je de brekende golven moest trotseren. Tot dat we om ons heen keken en zowel wat oudere mensen als jonge kinderen zagen. We kunnen dit! En het lukte ons redelijk makkelijk en we zaten al gauw tussen de dolfijnen te varen. Plotseling zagen we ze op twee meter van ons vandaan zwemmen. Hele dolfijnen families, vriendengroepen en stelletjes kwamen op ons af en zwommen onder de kajak door. Zo vrij als de cultuur in Byron Bay, zo vrij voelden we ons tussen de dolfijnen. Wat een ervaring!
Trip: 830km
Liefs,
Viev
Begin januari was het dan zover; mijn oostkusttrip ging van start!
Het was een hele strijd om mijn kamer in Sydney leeg te ruimen, mijn koffer(s) in te pakken en afscheid te nemen van mijn huisgenoten. Dat was tenslotte het enige stabiele wat er nog van mijn verblijf in Sydney over was.
Met een volgepakte koffer (misschien iets te vol) en een backpack ging ik op weg naar Centraal Station om daar de Greyhound bus te pakken. Eenmaal aangekomen bij het station werd ik aangenaam verrast door mijn twee oudste huisgenoten (Aussie parents) die hun kind nog even wilde uitzwaaien voor haar grote trip. Ik nam de nachtbus van Sydney naar mijn eerste stop: Byron Bay. Die bracht mij in 12 uur naar het stadje 830km verder op.
Eenmaal in de bus gestapt zocht ik gelijk een plekje naast een meisje met een hippie achtige look. Zo wist ik in ieder geval zeker dat ik in Byron Bay terecht zou komen. Byron Bay is een klein en knus stadje aan de oostkust. Het is bekend vanwege de open cultuur, vele hippies en surfers. Heerlijk relaxte sfeer om even bij te komen van de lange reis.
In de bus naar het hostel ontmoette ik gelijk al twee meiden die ook alleen reisden.
Een meisje uit Duitsland en de ander kwam uit Engeland. Toen ik eenmaal mijn kamer binnenkwam zag ik dat ik de kamer maar met drie anderen hoefde te delen, wat een luxe. Het waren drie Amerikanen: een broer, zus en een vriend van de broer. Ik beleef zoveel plezier aan nieuwe mensen ontmoeten.
De standaard vragen zoals: Waar kom je vandaan? Hoelang ben je hier al? Waar ga je hierna heen? Ben je hier om te werken of gewoon reizen? vervelen nooit en vind ik elke keer weer interessant. Het leuke aan alleen reizen is, dat je zo veel mensen ontmoet. Je bent nooit alleen!
In die paar dagen dat ik in Byron Bay was, trok ik veel met het Engelse en het Duitse meisje op. We zijn samen naar het strand geweest, we hebben marktjes bezocht en we hebben gesurft. Ook zijn we 's ochtends vroeg (heel vroeg) naar de vuurtoren geweest om de zonsopgang te bekijken. Prachtig was dat! Zulk uitzicht krijg ik nooit weer. Niet alleen de zonsopgang maakte die plek bijzonder, het was ook nog eens het meest oostelijke punt van het Australische vaste land. Je zag de zee tot zo ver je kon kijken, tot zo ver je duizelig werd.
Een ding wat ook erg populair om te doen was in Byron Bay is kajakken met dolfijnen. Helaas voor ons was er alleen nog een plek vrij op de dag dat wij eigenlijk zouden vertrekken. Met het een en ander geregeld hebben we een bus later kunnen boeken zodat we alsnog de kajak in konden stappen om de dolfijnen te spotten! Dit gaf ons ook gelijk een goede reden om samen te reizen naar onze volgende bestemming.
Zonnebrand, zonnebril, veiligheidsvest, helm en go pro; check! Met een groep van 10 kajaks gingen we op weg naar de dolfijnen. Het begin leek lastig omdat je de brekende golven moest trotseren. Tot dat we om ons heen keken en zowel wat oudere mensen als jonge kinderen zagen. We kunnen dit! En het lukte ons redelijk makkelijk en we zaten al gauw tussen de dolfijnen te varen. Plotseling zagen we ze op twee meter van ons vandaan zwemmen. Hele dolfijnen families, vriendengroepen en stelletjes kwamen op ons af en zwommen onder de kajak door. Zo vrij als de cultuur in Byron Bay, zo vrij voelden we ons tussen de dolfijnen. Wat een ervaring!
Trip: 830km
Liefs,
Viev
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
